RESÛLULLAH (S.A.V.)'İN NÛRUNUN YARATILMASI:

-23-

ÂDEM ALEYHİSSELÂM’IN YARATILMASI:

Tefsir ve tarih yazarları derler ki: Yüce ve Ulu olan Allâh, Âdem (a.s.)’mı yaratmak istediği zaman, toprağa şöyle emretti: “Senden bir bölük halk yaratacağım. Bunlardan bir kısmı bana itâat eder. Diğerleri âsi olur. İtâat edenleri Cennet’e âsileri de Cehennem’e sokarım.” Zavallı yer, yalvarıp dedi ki:

“Yâ Rabbi, senin izzetine sığınırım. Benden bir şey alma. Benim toprağımdan yaratacağın o varlıklardan isyân edenlerin Cehenneme gireceklerinden çok korkuyorum.”

Yer bunu söyleyip çok ağladı. Hâlen yeryüzündeki kaynak ve ırmaklar o ağlamanın eseridir. Yüce Allâh Cebrâil (a.s.)’a:

“Gidip yerden bir miktar toprak getir,” diye emredince, Cebrâil (a.s.) yere geldi. Toprak alacağı sırada yer feryâd edip;

“Âllâhû Teâlâ’nın büyüklüğüne sığınırım. Bu gün benden bir şey alma. Zira yarın Cehenneme girerler.” dedi ve çok yemin verdi. Cebrâil (a.s.) yerin bu hâline acıyıp toprak almadı. Boş el ile Yüce Allâh’a geri döndü. Allâhu Teâlâ (niçin boş geldin?) diye sorunca: “Yâ Rabbi, Sana malûmdur ki, emrini yapmamak kasd etmedim. Keremine güvenerek yerin ağlayıp sızlamasına acıdım. Onun için toprak almadım.” dedi. Sonra Mikâîl (a.s.)’a emredildi. O da yere indi. Lâkin o da yere şefkatinden boş döndü. Yüce Allâh’tan özür diledi. Sonra isrâfil (a.s.)’a emredildi. O da gidip toprak alamadan döndü. En sonunda Azrâil (a.s.)’a emredildi. Azrâil (a.s.) yere indi. Her kıt’adan bir miktar toprak alıp Taif ile Mekke-i Mükerreme arasına koydu. Kırk arşın yüksekliğinde bir yığın oldu. Bir rivâyete göre, Azrâil (a.s.) toprağı alacağı zaman yer feryâd etti. Allâhu Teâlâ’dan yeryüzüne şöyle bir nidâ geldi: “ey zemin üzülme! Senden aldığımızı güzel bir şekilde sana iade edeceğim. Cansız toprak alıp, Allâh’ı tanıyan (ârif-i billâh) kişiler gönderirim. Siyah toprak alıp, ay yüzlü ve beyaz âzalı insanlar olarak sana geri veririm.”

Devamı var. Alıntıdır…