RESÛLULLAH (S.A.V.)'İN NÛRUNUN YARATILMASI:

- 27 -

ÂDEM (A.S.)’A RUH VERİLİŞİ

Âdem (a.s.)’ın hâtırına: (Babanın oğula şefaat etmesi daha uygun olurdu. Acaba niçin aksi oldu?) diye bir düşünce geldi.

Hak Teâlâ Cebrâil, (a.s.)’a buyurdu ki: “Ey Cebrâil, çabuk yetiş. Âdem’i o düşünceden kurtar, yoksa helak olur.”

Cebrâil (a.s.) hemen gelip Âdem’in göğsünü yardı ve endişesinin yarısını çıkarıp yere gömdü. Yarısı da Âdem (a.s.)’ın kalbinde kaldı. O yere gömülen yarımdan, bir ağaç meydana geldi. sonra bu ağaç hataya sebep oldu. kalbinde kalan yarıdan nefs-i emmâre hâsıl oldu.

Ondan sonra ruh, kulağa ve dimağın tamamına geldi. O zaman aksırdı ve. “Ehamdülillâhi Rabbi’l-âlemin = Hamd âlemlerin Rabbine mahsustur.” dedi.

Hak Teâlâ da: “Yerhamüke Rabbüke velihâze halaktüke yâ Âdem.” Yani: (Ey Âdem, Rabbin sana rahmet etsin, seni bunun için yarattım. Ni’metimi yemeden şükrettin. Ben de seni günah etmeden bağışladım) buyurdu:

Yüce ve Ulu olan Allâh, Âdem (a.s.)’ın yaradılışında günaha vesile olacak sebepleri bilip, günah hasıl olmadan ilâcını söyledi ki bu O’nun merhametindendir.

Devamı var Alıntıdır…