RESÛLULLAH (S.A.V.)'İN NÛRUNUN YARATILMASI:

- 36 -

MELEKLERİN ÂDEM (a.s.)’a SECDE ETMELERİ VE

İSİMLERİN ÖĞRETİLMESİ

Bazı âlimlere göre, meleklerin secde etmesi, Âdem (a.s.)’a isimlerin öğretilmesinden öncedir. Zira Yüce Allâh, âyet-i kerîmede: “Rabbin meleklere: Ben balçıktan, işlenebilen kara topraktan bir insan yaratacağım. Onu yaratıp ruhumdan üflediğimde ona secdeye kapanın, demişti. Bunun üzerine, İblis’in dışında bütün melekler hemen secde ettiler. O, secde edenlerle beraber olmaktan çekindi.” buyurmuştur.

Nakledilir ki: Melekler secdede yüz yıl, bir rivâyette ise beş yüz yıl kaldılar. Başlarını secdeden kaldırdılar. İblis’i öylece duruyor ve Âdem (a.s.)’ın tarafına bakıyor gördüler. İtâatlerine şükredip bir daha secdeye vardılar. İşte bundan dolayı namazda bir rek’atta iki secde emr olundu.

Bazı âlimler demişler ki: Allâhu Teâlâ İblis’e: “Ey mel’ûn, halîfeme niçin secde etmedin?” buyurduğunda, İblîs: “Ben ondan hayırlıyım. Beni ateşten, onu ise topraktan yarattın. Ateş; latîf, saf ve ışık kaynağıdır, elbette topraktan yüksektir” deyip bu bozuk fikri ve yanlış kıyâsı ileri sürdü. (Tevâzû edeni Allâhu Teâlâ yükseltir) sözü buna bir delildir. Bahr’ud-Dürer adlı tefsirde bunun tafsilatı anlatılmıştır.

Devamı var Alıntıdır…